«ο χορός δεν είναι όλη μου η ζωή... είναι ο τρόπος να ζω»

Ο Sergei Polunin είναι Ουκρανός χορευτής μπαλέτου και πρώην κύριος χορευτής του The Royal Ballet.

Ο νεαρός ταλαντούχος χορευτής με τα τεράστια φυσικά χαρίσματα και την τρομερή τεχνική που από πολύ νέος έχει ήδη ταράξει τα νερά και έχει χαρακτηριστεί "Διάδοχος του Νουρέγιεφ", αλλά και "κακό παιδί" για τον αμφιλεγόμενο, προκλητικό και απρόβλεπτο χαρακτήρα του.

Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1989 στη Χερσώνα της Ουκρανίας. Από την ηλικία των 4 έως και των 8, προπονούνταν σε γυμναστική ακαδημία, ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Kyiv State Choreographic Institute. Η μητέρα του, Γκαλίνα Πολούνινα μετακόμισε μαζί του στο Κίεβο , ενώ ο πατέρας του Βλαντίμιρ Πολούνιν δούλευε στην Πορτοαλία, ώστε να τους βοηθά οικονομικά.

Όταν ο Πολούνιν αποφοίτησε από το Kyiv Choreographic Institute, σε ηλικία 13 ετών, μπήκε το 2003 στο British Royal Ballet School, με υποτροφία του Ιδρύματος Rudolf Nureyev Foundation.

Στη συνέχεια έγινε πρώτος σολίστ της Royal Ballet το 2009, ενώ τον Ιούνιο του 2010 έγινε ο νεότερος κύριος χορευτής στην ιστορία του Royal Ballet. Μετά από δύο επιτυχή χρόνια, στις 24 Ιανουαρίου του 2012, ο Polunin αποφάσισε ξαφνικά να παραιτηθεί από το Royal Ballet. Είχε δηλώσει τη δυσαρέσκεια του λέγοντας: «Ο καλλιτέχνης μέσα μου πεθαίνει».

Μετά από αρκετούς μήνες, το καλοκαίρι του 2012, ο Πολούνιν προσκλήθηκε στη Ρωσία από τον διάσημο χορευτή μπαλέτου και καλλιτεχνικό διευθυντή δύο Ρωσικών θεάτρων, τον Ιγκόρ Ζελένσκι κι έγινε κύριος χορευτής των Μουσικό Θέατρο Μόσχας Stanislavsky και Novosibirsk State Academic Opera και Ballet Theatre.

Το ίδιο αιφνιδιαστικά εγκατέλειψε στη συνέχεια και τα δυο ρώσικα θέατρα, ενώ το 2013, μια μόλις εβδομάδα πριν την πρεμιέρα της παράστασης "Εξπρές του Μεσονυχτίου", στο Λονδίνο, απλώς εξαφανίστηκε.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο BBC το Μάιο του 2013 δήλωσε ότι παρόλο που ήταν όνειρο ζωής για εκείνον να γίνει ο κύριος χορευτής του Royal Ballet της Βρετανίας, ένιωσε ότι δεν έβρισκε ελευθερία στην έκφραση και ότι περιοριζόταν η δημιουργικότητά του. Αποφασίζει τότε να εγκαταλείψει το χορό και να διοχετεύσει τη δημιουργικότητά του στο μόντελινγκ και στις φωτογραφίσεις. Γίνεται εξώφυλλο σε μεγάλα περιοδικά και εμφανίζεται σε επιδείξεις μόδας. Αλλά ο Polunin δεν είναι γεννημένος γι’ αυτό.

Χορεύοντας το "Take Me to Church"

Το 2014, ο Polunin ανακοίνωσε τη συνεργασία του με τον Αμερικανό φωτογράφο και σκηνοθέτη David LaChapelle και μαζί του δημιουργεί ένα χορευτικό βίντεο του τραγουδιού "Take me to Church" του Hozier, το οποίο παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2015. Την χορογραφία του τραγουδιού μάλιστα την κάνει μαζί με ένα Έλληνα, τον Gade Hale Christofi. Το βίντεο γνώρισε τρομερή επιτυχία και έκανε το μπαλέτο viral στο διαδίκτυο, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια θεατές στο Υoutube σε λίγα μόλις 24ωρα, κάνοντας τον Polunin γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Το 2016, o Steven Cantor, υπογράφει την σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ "The Dancer", το οποίο παρουσιάζει και αναλύει σε βάθος τη ζωή και την καριέρα του Polunin από τα πρώτα του βήματα στην Ουκρανία, μέχρι την άφιξή του στις ΗΠΑ μετά την μεγάλη επιτυχία από το βίντεο κλιπ του Hozier.  

Dancer Official Trailer (2016): https://www.youtube.com/watch?v=YXsP-AAL-7M

"Στα 27 του χρόνια ο Σεργκέι Πολούνιν, ο Ουκρανός χορευτής που χαρακτηρίστηκε μυθικός και ατσάλινος, ένα σπάνιο ταλέντο που έλαμψε νωρίς και κάηκε σαν τον Ίκαρο στα σπλάχνα της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού, αναγεννήθηκε εντυπωσιακά χάρη στο πείσμα και την έμπνευσή του να χορογραφήσει σπαρακτικά το γνωστό τραγούδι «Take me to church» του Ιρλανδού Hozier.

Στο λυτρωτικό ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ «Ο Χορευτής», ο Πολούνιν ξεγυμνώνεται, ξορκίζοντας φωτογενώς τους δαίμονές του από την εποχή του λονδρέζικου εφιάλτη που έζησε στα κόκκινα, μιλώντας για τις θυσίες που έκανε αυτός και η θρυμματισμένη του οικογένεια για να σπουδάσει, αποκαλύπτοντας την απερίσκεπτη, όσο και τη γοητευτική πλευρά του εύθραυστου χαρακτήρα του.

Η τεχνική και η επιβλητική του παρουσία στη σκηνή καθηλώνουν και η συνεχής προσπάθειά του να αποκτήσει ελευθερία σε ένα περιβάλλον ασφυκτικά αυστηρό φέρνουν στον νου τους μαγικούς προκατόχους του, τον Νουρέγιεφ και τον Μπαρίσνικοφ".        Πηγή: www.lifo.gr 2016

Ο "διάδοχος του Νουρέγιεφ" γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο της Natalia Osipova, την πρώην μπαλαρίνα των Μποσλόϊ που έχει χαρακτηριστεί ως η "διάδοχος της Sylvie Gillem". "Όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί" είπε για τον έρωτα που ήρθε να χορέψει μαζί του.

Με την Osipova να χορεύει μαζί του, εμφανίστηκε στην Ελλάδα, στο θέατρο Παλλάς τον Δεκέμβρη του 2016, σε μια παράσταση που συγκέντρωσε τα εγκωμιαστικά σχόλια κοινού και κριτικών και έφερε την υπογραφή του περίφημου Sadler’s Wells του Λονδίνου.

Νωρίτερα το 2015, εμφανίστηκε στην Ελλάδα χορεύοντας Ζιζέλ με παρτενέρ τη Σβετλάνα Ζαχάροβα.

Το 2019, η Όπερα του Παρισιού απέσυρε επαγγελματική πρόταση που του είχε κάνει, λόγω ομοφοβικών και σεξιστικών σχολίων που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram. Έχει επίσης συμμετάσχει ως ηθοποιός στις ταινίες "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές" και "Κόκκινο Σπουργίτι".

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:

α) στο προφίλ του Sergei Polunin στο Instagram που έχει 297 φωτογραφίες και βίντεο (https://www.instagram.com/poluninink/?hl=el),

β) στην ιστοσελίδα "Sergei Polunin, Graceful Beast" (https://sergeipoluningracefulbeast.com) "Sergei Polunin, Graceful Beast", που είναι μια ιστοσελίδα φαν του Polunin.